هَرَس

 

نه مِیلِ پیشِ تو ماندن، نه راهِ پس دارم

نه بالِ پرزدن از کنجِ این قفس دارم

 

نه صبرِ معجزه دیگر، نه حالِ ذکر و دعا

نه شوقِ ماه شدن در خیالِ کس دارم

 

ببُر دو پای مرا از حریمِ عشق، نترس!

ببُر! نیازِ شدیدی به این هَرَس دارم

 

ببُر، وَ بعد بسوزان هر آنچه مانده،.. نگو

برای سوختن انگیزه ای عبث دارم

 

چه فرق می کند از من جوانه ای بزند

منی که غرقِ کویرم، که خارو خس دارم

 

نترس! محضِ تحمل، کمی هوا کافیست

برای من که دلی خالی از هوس دارم!