رسوب عشق

مرا از تو خلاصی نیست

در من رسوب کرده ای

ته نشین شده ای...

 

97/3/5

رهایی

نمُردَم از غمِ آدم شدن؛ نه اینکه نخواهم!

که عشق، دستِ مرا می فشُرد از سرِ تسکین

 

که عشق، معجزه ای بود بلکه تاب بیارم-

زوالِ نم نمِ خود را در این حیاتِ نمادین!

صدایم کن

دیگر بس است عشق!