شبیه پنجره ای رو به باغِ سرخِ هلو
پر از طراوت و تصویر و روشنی هستی
پر از هوای تازه، پر از حسِّ خوبِ نشاط
به محضِ آمدنت راهِ غصه را بستی
به محضِ آمدنت فصل های تقویمم
همه دچارِ شکفتن، همه بهار شدند
تمام آینه هایی که ماه را دیدند
برای دیدنِ رویِ تو بیقَرار شدند
look, girl's portrait, french conte
بدترین شکنجه آن است که دیگر نتوانی دوست بداری!
داستایوفسکی
پرتره ی دختر، کنته فرانسه
یادت باشد
به دَرَک هم که بروم
تنها یک اَبَد، طول خواهد کشید
بعد از آن برمی گردم
و دوستْ داشتنت را از نو، تکرار می کنم
97/3/6
چه پیله ها،.. پروانه
چه شن ها،.. مروارید
و چه زغال ها،.. الماس نشدند
تا تو به تصمیمِ دوست داشتنم برسی
و به این نتیجه،.. که سحرگاهِ گیسوانم
یادگارِ شب های بیشماری ست
که آمدنت را انتظار کشیدم!
