پرده با نسیم، والتس می رود
من با تصویر تو
و تو با رویای کسی شاید در هیچ کجا...
کاش می دانستی برای مُردن
تنها،.. نگاه به تو از این زاویه، کافیست
کاش می دانستی چقدر دلم می خواهد بلند شوم
تو را کنار بکشم
پنجره را ببندم
و رحم کنم به دلِ یک شهر!
اما حیف!
حیف این زاویه آنقدر دلباز است
که می شود از آن به بی نهایت رسید
و جهانی را فدای گوشه گوشه ی آن کرد.
97/3/1
