از کتاب زندگی در پیش رو (مادام رُزا)... قدرت متفاوت واژه های هر زبان

 

"...آقای هامیل به نظر غمگین می آمد. این را از چشمانش می شد فهمید.

همیشه چشمان مردم غمگین تر از بقیه جاهایشان است.

"مومو کوچولو! تو بچه ی خیلی حساسی هستی و تفاوت تو و دیگران در همین است."

لبخند زد.

"این روزها حساسیت چقدر نایاب شده!"

به عربی حرف می زدیم و ترجمه ی فرانسوی اش به آن قشنگی نیست..."

.....

تقریبا انتهای صفحه 39 کتاب بود که به این جمله رسیدم  و با این جمله انگار یک کتاب دیگه در برابرم باز شد.

چه مفهوم قشنگ و بزرگی توی این جمله ی ساده نهفته ست!؛

"به عربی حرف می زدیم و ترجمه ی فرانسوی اش به آن قشنگی نیست!!!"

اینکه هر زبانی قدرتی داره و قدرت واژه های هر زبان با زبان دیگه متفاوته.

اینکه آدمها حتی با وجود سالها زندگی در کشور دیگه و نشناختن پدر و مادر و سرزمین و اصالتشون، از ریشه هاشون جدا نمیشن و تنها وقتی به زبان خودشون حرف میزنن، می تونن احساساتشون رو کامل و دقیق بیان، منتقل و درک کنن

اینکه کلمات و عبارات در بعضی زبان ها به قدری پر احساس و پر انرژی هستن که برای ترجمه قادر به یافتن معادل دقیق اون واژه یا عبارت بطوریکه که حق و جان مطلب رو ادا کنه نیستیم!

 

پ ن:

متن رنگی بریده ای از رمان فرانسوی "زندگی در پیش رو" یا "مادام رُزا" به قلم رومن گری