لهجه ی باران

 

غزلی با ردیفِ تنهایی

حالا که سر به دارِ توام

شیرین

 

بیهوده تقلا نکن!

هر چقدر هم مرا "شیرین" صدا بزنی

نه طعمِ بوسه های من فرقی خواهد کرد

نه کامِ روزگارِ تو

 

پی نوشت: عکس و شیرینی ها (کوکی ها) یِ موجود در عکس کار بنده است :)

 

قلم انگار فقط حالِ مرا می فهمد (غزل مرکب)

بهار من

بیداری

بخشی از ما هرگز به خواب نمی رود!

نه با وعظ

نه با الکل

نه با دود و دم

و نه با هیچ چیز دیگر...

بخشی از ما همیشه بیدار است

بخشی که متعلق به کسی ست

که نه آمد

و نه خواهد آمد!

زاویه ی دلباز

پرده با نسیم، والتس می رود

من با تصویر تو

و تو با رویای کسی شاید در هیچ کجا...

کاش می دانستی برای مُردن

تنها،.. نگاه به تو از این زاویه، کافیست

کاش می دانستی چقدر دلم می خواهد بلند شوم

تو را کنار بکشم

پنجره را ببندم

و رحم کنم به دلِ یک شهر!

اما حیف!

حیف این زاویه آنقدر دلباز است

که می شود از آن به بی نهایت رسید

و جهانی را فدای گوشه گوشه ی آن کرد.

 

97/3/1

خوش آمدید

بزن به عشق توسّل، چهارقل بس نیست

باغِ متروک

باز در فالِ منی

چه می شد آه اگر بودی!

دیگر بس است عشق!

حیران

چترِ دل انگیزِ آغوشت

معجزه ی عشق

تو را به سلطنتِ دل، سلام می دهم ای جان!

هست آیا نفَسی آرامش؟

قمارِ خویشتن