شرارِ خاطراتِ تو
در ابتدایِ ظلمِ بی زوالِ شب
گشاده پلکِ خویش را
به حفره های خسته ی نگاهِ من
در اضطرابِ فصلِ سردِ بی کسی
نشسته رعشه های بی امانِ درد
درونِ گیجگاهِ من
ببین که غوطه می خورم
شبیه قایقی در اشک های خویش
درونِ وقفه ای که گم شدی تو از
میانِ دستهای بیگناهِ من
